Op 1 oktober jl. trad Stephanie Klein Nagelvoort-Schuit toe tot de Raad van Bestuur van het UMCG. Zij heeft onder meer de medische vervolgopleiding in haar portefeuille. Op 4 november was er daarom een geanimeerde kennismaking met een dertigtal vertegenwoordigers van de medische vervolgopleidingen en hun ondersteuners in het UMCG en de OOR N&O.

Sommige waren in real life aanwezig, de meeste online. Eén ding was na afloop klip en klaar. De OOR N&O heeft met mevrouw Klein Nagelvoort-Schuit een bestuurder die ook na 13 presentaties nog in staat is om aandachtig te luisteren en verbanden te leggen. Ze maakte kennis met een trotse, zelfbewuste en vitale onderwijs- en opleidingsregio.

Al dat talent

Als voorzitter van de assistentenvereniging van het UMCG beet Gerbrich Galema de spits af. Onder meer vertelde ze hoe de assistentenverenigingen gezamenlijk de afgelopen periode erin geslaagd zijn om de verschillen in secundaire arbeidsvoorwaarden in de regio in kaart te brengen en een waardevolle bijdrage te leveren aan de regiovisie. Ze vertelde dat aios in het UMCG zich ten tijde van de eerste corona-golf in eerste instantie wat buitenspel voelden staan. Pas later werden ze actiever betrokken: ‘Betrek ons zoveel mogelijk, niet alleen omdat het voor jonge artsen buitengewoon leerzaam is maar ook omdat we graag willen helpen.’ COC-voorzitter Jan Pruim onderschreef haar pleidooi van harte: ‘Aios zijn nu eenmaal gewoon enthousiaste, hoogopgeleide, intelligente mensen. Al dat talent mogen we niet onbenut laten!’

Hierna presenteerde een aantal gremia binnen het UMCG en de OOR N&O zich. De Regionale Centrale Opleidingscommissie, het leerhuis, het Skills Center, LEARN, de programmacommissie en het onderwijskundigennetwerk en andere.

20.000 kilometer

Dat de regio over veel talent beschikt, onderstreepten aios Laura Meems en Sanne Mulder in hun “entr’acte”. Laura Meems vertelde over haar werk als postdoctoral fellow bij Cardiologie. Ze combineert er haar opleiding tot cardioloog en haar onderzoeksprogramma naar sekse-specifieke verschillen bij hartfalen. Dat is mogelijk dankzij het zogenaamde Mandema-stipendium. Een unieke regeling die jonge artsen in staat stelt om opleiding en onderzoek te combineren. Sanne Mulder vertelde over haar zeiltocht als expeditie-arts bij Antartica, aan boord van de Bark Europa, een tocht van 1 maand die uiteindelijk 3 maanden zou duren. Door Covid kon de bemanning in Ushuaia bij het zuidelijkste uiteinde van Zuid-Amerika niet van boord en moest zij de bijna 20.000 kilometer naar Scheveningen non stop afleggen.

Netwerkgeneeskunde

Stephanie Klein Nagelvoort-Schuit was hiervoor afdelingshoofd inwendige geneeskunde bij het Erasmus MC en is jaren hoofdopleider geweest. In het Erasmus was ze hoogleraar interne geneeskunde, met een specifieke leeropdracht gericht op E-health. In haar slotwoord dankt ze alle presentatoren voor hun enthousiasme en betrokkenheid. ‘Ik ben erg geïnteresseerd in opleiden. Het is heerlijk om tussen alle Covid-perikelen door over opleiden te kunnen praten. Hier krijg ik energie van. Rode draad is volgens mij het leren van en met elkaar. Als individuele aios, als opleiders, als instellingen. Voor mij is netwerkgeneeskunde een belangrijke nieuwe ontwikkeling in de zorg. Juist in je opleiding kun je als arts leren om met elkaar samen te werken.’