Op 1 januari 2021 gaat Henk Sluiter officieel met pensioen. Dankbaar, trots, strijdbaar: ‘We werken in de OOR N&O goed samen. Maar dat kan beter. We moeten in de regio Noord- en Oost-Nederland gewoon de beste opleidingen bieden.’

Sluiter is internist/nefroloog en coördinator medische vervolgopleidingen in het Deventer Ziekenhuis. Als praktiserend arts stopte hij in 2019. Nu dus ook als opleider. Sluiter werkt sinds 1990 als Internist in het Deventer Ziekenhuis. In 1992 werd hij opleider Interne Geneeskunde. Vanaf 1997 coördineerde hij vervolgens de huisartsenstage. Daarna zette hij de opleiding Ziekenhuisgeneeskunde op en werd opleider Ziekenhuisgeneeskunde. Sluiter is naast zijn werk in Deventer ook nog lid van het Centraal Medisch Tuchtcollege en voorzitter van de Plenaire Commissie Instellingsvisitaties RGS. En hij is betrokken bij het Teach-the-teacher-programma.

Voldoening

‘Ik ben een dankbaar mens. Ik heb een fantastische tijd gehad. Als arts én als opleider. De wisselwerking met de aios geeft zóveel voldoening. Natuurlijk, je geeft veel maar je ontvangt ook veel. Je wordt soms echt “meegenomen” in de zoektocht van aios om alle dingen die op hun pad komen in de opleiding in hun leven in te passen. Als mensen zoiets oprecht met je delen, is dat een bijzondere ervaring.’

Binnen het Deventer Ziekenhuis was mijn laatste grote project op opleidingsgebied het opzetten van de opleiding Ziekenhuisgeneeskunde. Binnenkort neemt Robinia Schiphuis het van me over als opleider Ziekenhuisgeneeskunde. Zij wordt dan de eerste ziekenhuisarts in Nederland die zelf formeel als opleider een nieuwe lichting opleidt. Dat geeft veel voldoening. En met het nieuwe vak Ziekenhuisarts lijkt het echt de goede kant op te gaan.’

Claim vertrouwen

Sluiter was nauw betrokken bij de modernisering van het medisch vervolgonderwijs. ‘Nee, dat is natuurlijk nog niet klaar. Maar we hebben al veel bereikt. Dokters hebben een enorme slag gemaakt. Nu is het tijd dat aios meer de regie krijgen over hun opleiding. Dat vergt dat ze actief leren en zelf initiatief nemen. En dat ze het vertrouwen krijgen van hun opleider. Dat vertrouwen moeten ze krijgen maar ook claimen. Vertrouwen krijgen en verantwoordelijkheid nemen zijn communicerende vaten’.

De wisselwerking met de aios geeft zóveel voldoening

Sluiter pleit voor meer opleidingstijd voor de aios. ‘Vooropgesteld: we moeten aios niet te veel van de werkvloer halen. Maar sommige dingen kun je niet op de werkvloer leren. Omdat we er het patiëntenaanbod niet voor hebben of omdat aios daarvoor echt even los moeten komen van de waan van de dag. Dat betekent dat de dokter er soms gewoon niet is. Dat is wennen. Voor de patiënt, voor de verpleegkundigen, de collega’s en de aios zelf.’

Eén beschikbaarheidsfonds

De vernieuwing van het medisch vervolgonderwijs vraagt veel afstemming tussen de opleiders en meer inzicht in hoe artsen het vak precies leren. En dat vergt een radicale stap, aldus Sluiter. ‘We moeten als opleidingsregio gezamenlijk investeren in de opleiding. Alle ziekenhuizen krijgen voor de opleiding van aios een zogenaamde beschikbaarheidsbijdrage. Stop dat geld in één fonds en maak zo het verschil met de andere opleidingsregio’s. Alleen zo kunnen we de opleidingen echt op elkaar afstemmen. Laten we ervoor zorgen dat we in de regio Noord- en Oost-Nederland gewoon de beste opleidingen bieden. Dat is de enige manier om ook in de toekomst voldoende aios op te leiden voor de toekomstige behoefte aan specialisten in de regio.’

Verborgen curriculum

‘Bovendien. Als we de opleidingen samen vormgeven, kunnen we beter onderzoek doen naar hoe professionals leren. We weten nog weinig over het verborgen curriculum: die dingen die aios leren van opleiders en haar of zijn omgeving die niet in het curriculum staan beschreven maar wel ongelooflijk belangrijk zijn. Als we dergelijke dingen expliciet maken, kunnen we gericht werken aan die leerpunten.’

Van zijn vakgroep kreeg Sluiter een saxofoon. Hij heeft nu een jaar les. ‘Vroeger vond ik het heel vervelend als een muziekleraar me op de vingers keek. Nu laat ik me als een volwassene graag door de docent leiden in het samen vinden van het huiswerk dat moet gebeuren.’

Foto: Greet Zwartjes – Kruiswijk