Jessica Boersma werkte de afgelopen maanden op de Covid-afdeling. Ze is derdejaars ziekenhuisarts-in-opleiding in het Deventer Ziekenhuis. ‘Het reguliere geplande onderwijs schoot er wat bij in, de afgelopen maanden. Maar ik heb erg veel geleerd.’

Toen het corona-virus Nederland in zijn greep kreeg, werkte Jessica Boersma op de longafdeling van het Deventer Ziekenhuis. Niet toevallig werd die afdeling in een mum van tijd omgebouwd tot Covid 19-afdeling. Het zette de afsluiting van haar opleiding volledig op zijn kop.

‘Ik had gepland om deze laatste maanden vooral aan de slag te zijn met het verbeterproject  waarmee de opleiding Ziekenhuisarts wordt afgesloten. We ontwikkelden op de longafdeling een “beweegscore”, een instrument dat inzicht geeft in hoe en hoeveel patiënten bewegen. We waren bezig om de scorekaart op de afdeling te implementeren en te evalueren. Maar toen deze afdeling Covid-afdeling werd, was daar nauwelijks tijd meer voor en bovendien konden patiënten de gangen niet meer op om te oefenen. Maar dan blijkt ook dat je als zorgverlener heel inventief wordt. Patiënten konden weliswaar de gangen niet meer op maar ze konden nog wel in bed oefenen of op stoel. Bovendien bleek dat we op de bedside-terminals beschikken over allerlei tips voor patiënten en behandelaars hoe je toch ook in bed en op de stoel kunt bewegen. Dat hadden de fysiotherapeuten ontwikkeld!’

Rust

Samen met andere aios en anios in het ziekenhuis maakte Jessica deel uit van een pool artsen die de dagelijkse medische zorg deden op de Covid 19-afdeling. ‘Hoe kun je die zorg het beste regelen? Dat was even zoeken. Alles was anders. Er werd gekozen om in diensten van 12 uur op en 12 uur af te werken.

We wisten: we doen dit samen.

Dat gaf rust, hoe gek het misschien ook klinkt. Je had daardoor voldoende tijd om visite te lopen, de administratie te doen en te overleggen. En tja, ik heb een partner thuis maar voor de rest was mijn sociale leven toch weggevallen. Mijn sociale leven speelde zich vooral hier af, op de afdeling. Met mijn collega’s. We wisten: we doen dit samen. We waren hier van 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds. Het ging achterelkaar door, ook in de weekenden. Soms wisten we echt even niet meer wat voor dag het was. Toch was het geen gekkenhuis. Integendeel. De ziekte heeft een hectisch beloop. Maar op de afdeling heerste er vooral rust en saamhorigheid.’

Onderwijs

Van geplande onderwijsactiviteiten kwam niet veel. Bijeenkomsten waren allemaal gecanceld voor zover niet strikt noodzakelijk. Er waren bij de overdracht geen praatjes meer, het discipline-overstijgend onderwijs lag ook stil en ook de landelijke opleidingsdagen waren geschrapt. Daar stond tegenover dat de federatie van medisch specialisten regelmatig webinars over corona verzorgde.

Toch leerde ze veel. ‘Ik had nu veel meer direct contact met de supervisoren. Er was geen tijd om formele KPB’s in te plannen maar van hen kreeg ik wel veel feedback. Samen maakte we kennis met het beloop van Covid-19, dit was voor iedereen een nieuw ziektebeeld. Dat maakte dat we in zekere zin meer op collegiale voet samenwerkten. Natuurlijk doet je mening er altijd toe, maar in deze periode nog meer dan anders. Ik zag bijvoorbeeld dat bepaalde medicatie bepaalde bijwerkingen hadden die we nog niet kenden. Je werd nog meer dan anders uitgedaagd om mee te denken.’

Ziekenhuisgeneeskunde

Haar werk op de Covid 19-afdeling bevestigde wat Jessica al wist: ziekenhuisgeneeskunde is een mooi vak. ‘Het mooie van de ziekenhuisarts is dat we op en top in staat zijn om een afdeling te runnen. Juist veel praktische dingen hebben wij vaak beter in de vingers dan de reguliere medisch specialist. Doordat we op veel afdelingen intensief stage lopen, zijn we in staat om zelfstandig bij patiënten met meerdere aandoeningen medische zorg te verlenen die niet direct in het verlengde ligt van de opnameafdeling. Wij kunnen op een longafdeling de zorg managen voor iemand bij wie de diabetes is ontregeld of voor iemand met decubitus of ernstig vaatlijden. Juist daardoor kan de ziekenhuisarts de klinische zorg op medische specialistische afdelingen verzorgen. Bovendien word je in die drie jaar gewoon heel handig in het stroomlijnen van de zorg.’

Inmiddels is de rust weergekeerd. De pool is opgeheven maar staat natuurlijk wel stand-by voor als er een tweede golf komt. En toch, nog even geen vakantie. Het verbeterproject  moet af. Op 5 juni rondt ze de opleiding af, op 1 juli gaat ze aan de slag. Als ziekenhuisarts. In Deventer.